Doar he’k noe nog een mooie herinnering an, umdat die feestdage biej ons in dat grote bakkersgezin toch altied weer anders belaefd werden as in een deursnee huus¬holling. Vader, moeder en mien oldste breur, die bakker en ok nog organist was in de parochiekerke, die spölden een hele grote rolle met de kerstdagen. Ze werden met 't werk in de bakkerieje biej e-stoan deur de res van mien breurs en zussen. Iederene werd biej ons in e-schakeld. Tied van sloap’n in een bakkersgezin was d'r veur zukke drukke daag’n al helemoale niet biej.
Af en toe, ums te beurten, een uurken op ‘n oor liggen en dan ging 't weer vedan met ’t maak’n van marsepein, chocoladeletters, borstplaat en de neudige kerst¬stoll’n, brood en andere lekkere dinge, diej oe moar bedenken könt. Alles werd eiges e-maakt deur mien vader en breur en ok af e-leverd onder de grootst meugelukke krachtsinspanning. Ik haald;n doar net nog an, dat mien oldste breur nöas bakker ok nog organist was en doar konne ok niet e-mist wodd;n, net as een paar andere breurs en zusters van mien, die ok biej dat koor waar'n. De uutdrukking : bidden en werken, was ons niet vremd, want doar werd heel wat werk verzet, zowel in de bakkerieje as op 't zangkoor.
Wiej werkten soms zo hard en lange, dat wiej d'r letterluk en figuurluk biej neerviel;n.!!!!!!!. Dat laatste gebeurden niet in de bakkerieje, moar wel in de kerke. Ik kanne ‘t mien nog heel goed veur de geest haal;n dat één of twee van mien oldere zusters s'margens vrog op die feestdage in de kerke, onder de misse, wel is flauwvielen. Oorzaak natuurluk de oaververmuujdheid van al dat ploeter’n thuus op de late oavund en dan ok nog daluk d'r achteran noa de nachtmisse of noa de vrogmisse, moar dan met een leuge mage, want wiej moss;n nuchter waez;n um de communie te ontvangen. Dus was 't toch ok niet zo raar, dai van oew stöksken gingen.
”Wissen wiej vrogger völle?” Kenneluk niet dus.
Op de 1e en 2e kerstdag von ik 't altied zo akelig stille biej ons thuus, umdat mien vader en oldste breur moss’n sloap’n. Ze kwamm’n op 't ende van de beide middagen weer ’t bedde uut, um dan pas an 't feestmoal deel te nemm’n. Doarnoa weer gauw onder de wol, want doar mos heel wat sloap in e-haald wodd;n.
Mien oldste breur, woar ik eiges 't meeste met te doen had, die öazen zich kapot veur zien gezin en veur de samenlaeving. Den kon op die feestdage moar op drie plaatsen waezen: In de bakkerieje, in bedde of in de kerke achter 't örgel.As mien breur dan in de nachtmisse achter dat örgel zat, dan heurden ikke de koorzangers al tegen mekare fluustren :
“Wat roek iej toch noa sucela, bakker"!!!
"Dat zo'k zo denken", zei de organist, ik komme regel¬rech uut de bakkerieje, gin tied um mien te wass;n, hooguut een hand vol water deur ’t gezichte um wakker te bliev’n”.
Daag;n doarnoa rok hé nog noa dat zuute spul. Da's mien heel lange biej e-bleev;n. In ieder geval bu'w van al dat bidden en werken niet slechter e-wodd;n, moar tegeswoordig vul ik eiges de kerstdage heel anders in. Ik dee in die dage toen'k van Drees trok, völle an vriejwilligerswerk en bunne destieds begonn;n um de minderbedeelden in onze samenlaeving een zo goed meugelukke kerstmis te bezorg;n. Wiej zongen dan met 't mannenkoor op 2e kerstdag een heel repetoire an kerstliederen veur de jonges in de bajes biej ons in de stad..
“De herdertjes laag;n bij nachte, Stille nacht, heilige nacht, Nu zei wellekome”, enz.etc. Noa dat concert van zo'n dik uur begonn,n die gasten in de bajes zelf ok nog spontaan te zingen en wat dachten jullie noe, wat ze veur ons zongen ???
"En we gaan nog niet naar huis, nog lange niet...."
De hele devotie was in één keer vot, moar wiej heb d'l wat af e-lach'n met mekare. Noa afloop van die samenzang werden wiej nog bedankt deur één van die langgestraften en den zei in zien dankwoord :
"Ai de volgende keer weer komt zingen, dan hoeve jullie niet af te sprekken, wiej bunt altied thuus".
Humor hebt ze wel, doar hebt ze ok de tied veur um dat uut te prakkezeer'n.
Ze bunt dan ok ech uut e-sloap;n. Sfeer wet die kaels onder mekare wel te schepp’n in de gevangenis met zukke dage. Ze hadd’n nog een kerststal in mekare e-prutst van zilverpapier en wasknippers, kompleet met Maria,Joseph en zelfs een Os d'r biej!!!! Toen vroeg één van die zwoare jonges, die 't dichtste biej mien ston ::
"Droadnaegel heb iej nog völle tied met de kerstdage??"
"Ikke wel", zei ik, adrem da’k wazz’n.
"Nou", zeie toen weer :
"Wiej zuukt nog een ezel veur in de kerststal".
't lag vanzelfsprekkend veur de hand, da'k zo'n antwoord kon verwacht’’n, moar a'k d'r niet in e-trapt wazz'n, dan ha'k oewluu de kloe ok niet könn’n noavetell’n.
w.g. D'n Droadnaegel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten